Systeemtherapie is de overkoepelende term voor relatie- en gezinstherapie. Het is een erkende vorm van psychotherapie. Het wordt zo genoemd omdat iedereen deel uitmaakt van een groter geheel (een systeem), zoals een gezin, een vriendengroep, de schoolklas, sportclub, het werk, etc. Binnen deze sociale systemen hebben we contact met andere mensen en beinvloeden we elkaar.

Een systeemtherapeut richt zich niet alleen op het individu, maar vooral op het individu in relatie tot anderen. 

Een systeemtherapeut focust zich op de manier waarop mensen met elkaar omgaan en communiceren, maar ook  op de mogelijke invloed van omgevingsfactoren, religie en cultuur.

Vaak is er sprake van patronen die zich door de generaties heen kunnen herhalen. 

Samen met de cliënt(en) wordt onderzocht waar de klachten of problemen mee te maken hebben en wie erbij de therapie kan worden betrokken om bij te dragen aan veranderingen.

Een belangrijk doel van de therapie is het versterken van de onderlinge relaties en het samen zoeken naar oplossingen. In de gesprekken kan de nadruk liggen op het veranderen van de omgang met elkaar (interactie-patronen) of het veranderen van de manier waarop tegen het probleem wordt aangekeken (betekenis geven).

Een systeemtherapeut staat niet alleen stil bij de problemen, maar heeft juist ook oog voor de veerkracht van een systeem en stimuleert de cliënt(en) bij het zoeken naar oplossingen.